فروش شمع

برای سایر کاربردها ، شمع (ابهام زدایی) را ببینید.

شمع در چوب شمع

شمع های مخروطی در Basilique Notre-Dame de Fourvière
شمع یک فتیله قابل اشتعال است که در موم جاسازی شده است ، یا یک ماده جامد قابل اشتعال دیگر مانند پیه ، که نور ، و در برخی موارد ، یک عطر را فراهم می کند. یک شمع همچنین می تواند گرما یا روشی برای حفظ زمان ارائه دهد.

شخصی که شمع می سازد به طور سنتی به عنوان چندلر شناخته می شود. [1] دستگاه های مختلفی برای نگهداری شمع ها اختراع شده است ، از شمعدان های رومیزی ساده ، که به عنوان جا شمعی نیز شناخته می شوند ، تا شمعدان و لوسترهای مفصل. [2]

برای سوزاندن شمع ، از منبع حرارتی (معمولاً شعله برهنه کبریت یا فندک) برای روشن شدن فتیله شمع استفاده می شود که مقدار کمی از سوخت (موم) را ذوب کرده و بخار می کند. پس از تبخیر ، سوخت با اکسیژن موجود در اتمسفر ترکیب شده و مشتعل می شود و شعله ای ثابت ایجاد می کند. این شعله گرمای کافی را برای روشن نگه داشتن شمع از طریق زنجیره ای از رویدادهای خود پایدار فراهم می کند: گرمای شعله بالای جرم سوخت جامد را ذوب می کند. سپس سوخت مایع از طریق فتیله از طریق عمل مویرگی به سمت بالا حرکت می کند. سوخت مایع در نهایت بخار می شود تا در شعله شمع بسوزد.

وقتی سوخت (موم) ذوب و سوزانده می شود ، شمع کوتاه می شود. قسمتهایی از فتیله که سوخت بخار منتشر نمی کند در شعله مصرف می شود. سوزاندن فتیله طول قسمت در معرض فتیله را محدود می کند ، بنابراین دمای سوزاندن و میزان مصرف سوخت را ثابت نگه می دارد. برخی از فتیله ها به منظور مرتب کردن سوزاندن آهسته تر و مداوم و همچنین جلوگیری از کشیدن سیگار ، معمولاً با قیچی (یا دستگاه مخصوص فتیله) ، معمولاً به اندازه یک چهارم اینچ (0.7 سانتیمتر) نیاز به پیرایش دارند. قیچی شمعی مخصوصی به نام "snuffers" برای این منظور در قرن 20 تولید شد و اغلب با یک خاموش کننده ترکیب می شد. در شمع های مدرن ، فتیله به گونه ای ساخته شده است که هنگام سوختن خم می شود. این اطمینان می دهد که انتهای فتیله اکسیژن می گیرد و سپس توسط آتش مصرف می شود-فتیله ای که خود را کوتاه می کند. [3]