قبل از شمع ، مردم از لامپ های روغنی استفاده می کردند که در آن یک فتیله روشن در یک ظرف روغن مایع قرار داشت. رومیان شروع به ساختن شمع های فرو رفته واقعی از پیه ، در حدود 500 قبل از میلاد کردند. [5] شمع های اروپایی در دوران باستان از اشکال مختلف چربی طبیعی ، پیه و موم ساخته می شد. در روم باستان ، شمع ها از پیه ساخته شده بودند زیرا هزینه موم زنبور عسل ممنوع بود. [6] ممکن است آنها در یونان باستان نیز وجود داشته باشند ، اما اصطلاحات دقیق تعیین آن را دشوار می کند. [6] اولین شمع های باقیمانده در حدود 200 سال قبل از میلاد در هان چین ایجاد شد. این شمع های اولیه چینی از چربی نهنگ ساخته شده اند.

در قرون وسطی بیشتر از شمع پیه استفاده می شد. در قرن سیزدهم شمع سازی در انگلستان و فرانسه تبدیل به یک هنر صنفی شده بود. شمع سازان (چندلرها) خانه به خانه می رفتند و از چربی های آشپزخانه که برای این منظور ذخیره شده بود شمع می ساختند یا شمع های خود را از مغازه های کوچک شمع سازی می ساختند و می فروختند. [7] موم زنبور عسل ، در مقایسه با پیه حیوانی ، تمیز و بدون شعله دودی می سوزد. شمع های موم زنبور عسل گران قیمت بودند و تعداد کمی از مردم می توانستند آنها را در خانه های خود در قرون وسطی اروپا بسوزانند. با این حال ، آنها به طور گسترده ای برای مراسم کلیسا مورد استفاده قرار گرفتند. [8]

در قرنهای 18 و 19 ، اسپرماستی ، ماده مومی تولید شده توسط نهنگ اسپرم ، برای تولید شمع برتر استفاده شد که طولانی تر ، روشن تر و بوی توهین آمیز نمی داد. [9] بعدها در قرن هجدهم ، روغن کلزا و روغن کلزا به عنوان جایگزین های ارزان تر مورد استفاده قرار گرفت.